Հոր տան գին
Բարբառային։
Մի մարդ գուզա հուր տղին տուն առնի, որ բաժնա։ Տողին կուղարկա՝ տուն առնելու, կըսա.
– Կխարցում, որ տուն խոր սարքուկն էղավ կառիս, որ տղի սարքուկն էղավ չառիս:
Տղեն կերթա, գիքա, կըն.
– Ա՛յ խեր, էդ տունը տանտիրոջ խոր սարքուկն ա։
– Առանք. – կըսա էս մարդ։ Կերթան, տուն կառին:
Էն մեկել տարին էս մարդը իր մեկել տղին կկարգա։ Ասել ա էս մարդուն համաշա վատ խարսներն ա ռաստ գիքան, գուզա էս տղին էլ բաժնա:
| Տղին կըմա. ՝
– Գնա քու համար տուն շուռ արի, որ խոր սարքուկն էղավ կառանք, տղի սարքուկն էղավ ձեն-ձու չանես։ .
Տղեն կերթա, գիքա, կըսէ. , – խոր սարքուկն ա:
– Առանք, – կըս:- էս մարդ։ Մե հուրիշ մարդ էնդեղից գհելի, կընա.
– Ա՛յ ախպեր, էդ ինչ հաշիվ ա, համաշա խոր սարքուկ տներն ա կառիս: էդ մարդ կծիծաղա, կըսե. :
– Խոր սարքուկ խեզեր մանեթի գործ որդին մե կոպեկի կիտա, հուր | արքուկ մե կոպեկի գործ խեզեր մանեթի չիտե։
Բառարան
Հուր – իր։
Տուն շուռ արի – ման արի,
տուն փնտրիր
Ձեն-ձու – ձայն-ծպտուն
Կըս – ասում է
| խոր – հոր
Համաշա – միշտ
Խեզեր – հազար
{Ռաստ գիքան – հանդիպում են
Հոր տան գին
Գրական հայերենով։
Մի մարդ ուզում էր տուն առնել, որ բաժանել։ Տղային ուղարկում է տուն առնելու, ասում է․
– Կհարցնես, եթե տունը հոր սարքածը լինի կառնես, եթե տղայի սարքածը լինի չառնես։
Տղան գնում է, գալիս է ու ասում․
– Ա՛յ հեր, այդ տունը տանտիրոջ հոր սարքածն է։
– Կառնենք, – ասում է էդ մարդը։ Գնում են տունն առնելու։
Մյուս տարին էլ էս մարդը իր մյուս տղային է ամուսնացնում։ Ասում են, որ էս մարդուն միշտ վատ հառսներ են հանդիպում և ուզում է էս տղինել բաժանի։
| Տղին ասում է․ ՝
– Գնա քո համար տուն գտիր, եթե հոր սարքածն եղավ կառնենք, տղայի սարքածը լին ոչ մի ձայն չհանես։
Տղան գնում է, գալիս է ու ասում․, – հոր սարքածն է։
– Առնում ենք, ասում է։ – Մի ուրիշ մարդ էլ են տեղից դուրս է գալիս ու հարցնում։
– Ա՛յ, աղբեր, էդ ինչ հաշիվ է, միշտ հոր սարքած տներն ես առնում։ Այդ մարդը ծիծաղում է, ու ասում․ ։
– Հոր սարքաց հասար մանեթի գործն որդին մեկ կոպեկով կտա, իսկ իր | մի կոպեկով սարքած տունը հազար մանեթով էլ չի տա։
Որսորդն եւ կաքաւն
Բառբառային
Որսորդն կալաւ կաքաւ մի եւ կամէր զենուլ: Եւ ասէ կաքաւն.
– Մի՛ սպանանէր զիս, զի ես խաբեցից զբազում կաքաւս ու ածից յականատս քո:
Եւ ասէ որսորդն.
– Այժմ ստուգիւ մեռցիս ի ձեռաց իմոց, զի զսիրելիս եւ զազգականս քո մատնես ի մահ:
Որսորդն եւ կաքաւն
Գրական հայերեն
Որսորդը մի կաքավ է բռնում, և ուզում է մորթել։ ԵՎ կաքավն ասում է․
– Մի՛ սպանիր ինձ, որովհետև ես կխաբեմ բազում կաքավների և կբերեմ դեպի քո թակարդները։
ԵՎ որսորդն ասում է․
– Այժմ իսկապես կմեռնես իմ ձեռքով, որովհետև սիրելիներին և ազգականներին մատնում ես մահվան։
Արծիւ եւ նետ
Բառբառային
Արծիւն երթայր յերկինս, եւ հարին զնա նետիւ: Եւ նա զարմացաւ, թէ ո՞վ զայս արար: Հայեցաւ եւ ետես զնետն` զփետուրն իւր եւ ասէ.
– Վա՛յ ինձ, զի յինէն է պատճառ սպանման իմոյ:
Արծիվն ու նետը
Գրական հայերեն
Արծիվը գնում էր երկնքում, և խբեցին նրան նետով։ ԵՎ նա զարմացավ, թե ով արեց։ Նայեց և տեսավ նետը՝ իր փետուրը և ասաց։
– Վա՛յ ինձ, ես եմ պատճառը իմ սպանության:
Հայկ Մամյան 